معنای رمضان

رمضان اسمی از اسماء خداست و در روایت است که نگویید رمضان بلکه بگویید ماه رمضان چون اسم خداست. رمضان در لغت از رمض به معنای زمین داغ و تفدیده است. و آن قلب مومن است که از عشق خدا سوزان است. این حرارت است که گناهان و حب دنیا و هوی نفس، و هر غیر دوست را می سوزاند. این همان آتش عشقی است که عرفا از آن سخن به میان آورده اند. یک نکته مهم در روایت مشهور پیامبر در آخرین جمعه شعبان که می فرماید: قد اقبل الیکم شهر الله... انفاسکم فیه تسبیح و نومکم فیه عباده... نکته روایت در فیه نهفته است. یعنی کسی که در ماه رمضان است. به عبارتی کسی که در مرحله عشق و محبت خدا قدم بر می دارد، آن شخص در ماه رمضان است و خوابش عبادت و نفس کشیدن هم عبادت است. چون در راه معشوق و محبوب قدم بر می دارد. بیاییم در ماه رمضان حقیقی وارد شویم و بهره مان از این شهر خدا فقط گرسنگی و تشنگی نباشد. 

دل جز ره عشق تو نپوید هرگز		جان جز سخن عشق نگوید هرگز
صحرای دلم عشق تو شورستان کرد		تا مهر کسی در آن نروید هرگز