دوران عالم

چندی پیش فکر می کردم حرکت در جهان اغلب به شکل دایره وار است. حرکت سیارات به دور ستارگان، قمرها به دور سیارات، همه به دور مرکز ثقل خود می گردند. حرکت آب وقتی که دریچه آن را باز کنیم دایره وار است. حرکت الکترون به دور هسته خود دورانی است. در زورخانه اشخاص به دور خود می چرند. سماع صوفیان حرکت دورانی روی یک پای است. مسلمانان به دور کعبه می چرخند. رقص های رقاصها نیز دورانی است. چرخ ماشینها، موتورها و ... دایره وار می چرخند. حتی در ضرب المثلها درست کار کردن امور به چرخیدن تمثیل شده؛ انشاء الله چرخش برایت بچرخد.

شاید سرّ چرخش دایره ای نامحدود بودن حرکت آن است. شما در یک فضای کوچکی می توانید تا بی نهایت حرکت کنید. هر نقطه ای روی دایره می تواند در آن واحد نقطه آغاز و یا پایان باشد. انسان و حتی سایر موجودات نیز دو قوس نزول و صعود دارند، که دایره وجود را می سازند. در احجام نیز کره مقاوم ترین حجم به شمار می رود. بیشتر اجرام سماوی کروی است زیرا با مرکز نسبت مساوی دارد. به نظر فلاسفه و عرفا، عوالم غیبی نیز به شکل دایره و کره است. مرکز دایره یا کره به شعاعش احاطه دارد. در عرفان، انسان کامل قطب عالم وجود است. لذا امیر المومنین علی علیه السلام قطب عالم است. به عبارت دیگر آن حضرت مرکز ثقلی است که همه هستی به دور او می چرخد (یدور معه حیث مادار؛ حق با علی می گردد).