صاحب زمان

یکی از القاب امام زمان علیه السلام، صاحب الزمان است. بزرگی می فرمود صاحب الزمان یعنی همنشین و مالک زمان. حضرت ولی عصر(عج) مالک زمان است. یعنی زمان تحت قدرت اوست. او زمان را هرگونه که بخواهد اداره می کند. او تحت سلطه زمان نیست بلکه زمان تحت اراده حضرتش حرکت می کند. ما انسانهای عادی اسیر زمان و مکان و ماده و صورت هستیم. اما ولی خدا محصور در این صورتها نیست. برای او زمان ومکان و دنیا و آخرت تفاوتی ندارد. او هر گاه اراده کند در هر زمانی ظاهر می شود برای او گذشته و آینده معنا ندارد. برای او هیچ صورتی محدود کننده نیست و هر گاه بخواهد در هر صورتی ظاهر می شود خواه صورت مادی یا غیر مادی باشد. 

هر لحظه به شکلی بت عیار برآمد          دل برد و نهان شد

لذا حقیقت ولی مطلق، اول است در عین آخر و ظاهر است در عین باطن. ماهیت اسیر دستان یداللهی اوست و موجودات همه بدنبال گرد نعال وی. ای برتر از خیال و قیاس و گمان و  وهم و از هر چه گفته اند و شنیدیم و خوانده ایم. تو در پس پرده غیبت نیستی این غبار هواها و انانیتهاست که حجاب روی توست.  أنَّکَ لا تَحْتجِبُ عَنْ خَلْقِکَ إلا أنْ تَحجُبَهُمُ الأعمالُ السَّیِّئَهُ دُونَکْ. امام در پس پرده نیست بلکه آن پرده خود تویی که از امام حاضر خود، غایبی. او همیشه با توست ولی تو می اندیشی که در جایی دور و غافل از شیعیان است. او حاضر است و هستی را اداره می کند اما ما نمی بینیم. همه امور هستی از عوالم غیب گرفته تا عالم دنیا در دستان الهی اوست. او منتظر نیست تا روزی زمان ظهورش فرارسد و تازه بخواهد برای خود لشگر و سپاهی سازد و دشمنان را نابود سازد. این تصور کودکانه از امام زمان نتیجه امام نشناسی ماست.  من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه. چه بسیارند اهل عبادت و مسجد و تهجد که امام نشناسند و به مرگ جاهلی می میرند. در این شب میلاد حضرتش عرضه می داریم که ای صاحب دلهای بی قراران، این پرده های هوا و هوس و انیت ما را کنار زن و دیدگان ما را به نور خود روشن فرما و در قلب ما ظهور کن و بتهای هوا و هوس را بشکن. با دست خود این دجالیتها و دروغها را نابود نما و آن شخص دومی را که درون ما نماد مخالفت با ولایت است را به آتش کش. تکیه به کعبه قلب کن و ندای انا المهدی سر ده و ما گمراهان را هدایت نما یا هادی المضلین.