انت السلام

در ادعیه تعقیبات نماز آمده است که: اللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلاَمُ وَ مِنْکَ السَّلاَمُ وَ لَکَ السَّلاَمُ وَ إِلَیْکَ یَعُودُ السَّلاَمُ‏ سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ وَ سَلاَمٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ‏... سلام یکی از اسماء الهی است. این دعا پس از تسبیحات حضرت زهراء (س) وارد شده است. بزرگی فرمود که سلام در قرآن منظور حضرت زهراء (س) است. دقت در این دعا دو نکته مهم به ما می آموزد یکی اینکه بعد از تسبیحات حضرت زهرا (س) آمده یعنی با این تسبیحات و با حضرتش در ارتباط است و دیگر اینکه در ادامه دعا به همه انبیاء و ائمه هدی سلام می فرستد به جز خود حضرت زهراء. شاید منظور این باشد که آن حقیقت، خود سلام است. انت السلام؛ تو سلامی و سلام از توست و به تو باز می گردد. حضرتش (س) مظهر اسم سلام خداست. مرسلین و انبیاء با او آشنا بودند. نکته دیگر اینکه در تمام زیارت ها همیشه ابتدا به سلام است السلام علی ... رد سلام واجب است حتی در حال نماز. به جای خداحافظی در اتمام نماز و در زبان عربی سلام می گوییم. اگر سلامت و دوری از آفات و مضرات مادی و معنوی می خواهی با سلام یعنی حضرت زهراء سلام الله علیها باید ارتباط برقرار کنی. نام او و توسل به او دارالسلامی است که خدا به آن دعوت نموده والله یدعوا الی دار السلام. لذا او و شیعیانش فطمت من النار او و شیعیانش از آتش به دورند. هر کس در عالم وجود، سلامتی می خواهد باید با آن حضرت ارتباط برقرار کند و در کنف حمایت او قرار گیرد و گرنه در آتش دنیا و آخرت و هواهای نفسانی گرفتار می شود. غافل اهل ظاهر که آن حقیقت را در حجاب ظاهری خلاصه نمودند.       

قریه و مدینه در قرآن

در قرآن 61 مرتبه کلمه قریه و قری ذکر شده است و در مقابل 14 مرتبه کلمه مدینه آمده است. قریه به معنای روستا یا شهر کوچک است در مقابل مدینه که شهر بزرگ می باشد. دقت در این آیات نکته مهمی را در بردارد و آن اینکه معمولاً آیاتی که در مورد اهل قریه آمده با الفاظی مثل ظالم، نائم، بی ایمانی، کفر، عمل خبیث همراه است. در این آیات اغلب خداوند اشاره به هلاک نمودن اهل قریه توسط حق دارد. همانگونه که قبلاً نیز اشاره شده قریه یا روستا منظور همین روستای ظاهری نیست. بلکه مرتبه و جایگاهی است که اهل دنیا در آن هستند و اهل قریه به عبارتی اهل دنیا و اسیر دنیا و هواهای نفسانی هستند. و ان من قریه الا نحن مهلکوها قبل یوم القیمه او معذبوها عذاباً شدیداً. در این آیه اشاره شده که تمام قریه ها قبل از روز قیامت هلاک می شوند. در روایاتی توصیه شده که در روستا نمانید و به شهر بروید زیرا اهل روستا و قریه ظالمند. مرحوم حاج آقا دولابی نیز در سخنان خود به طور غیر مستقیم به این موضوع اشاره دارد. در آیه دیگر مومنین می گویند که ربنا اخرجنا من هذه القریه الظالم اهلها. از این مطالب نتیجه می گیریم که اهل قریه اهل دنیا و در بعد از حق به سر می برند به خلاف اهل مدینه که در اغلب آیات از ایشان به خوبی یاد شده است. به نظر می رسد اهل مدینه اهل معنا و اهل معرفت باشند. در برخی آیات از اهل مدینه با لفظ رجل که به معنای مرد الهی و ولی خداست یاد شده است. و جاء رجل من اهل المدینه یسعی ... انی لک من الناصحین. و یا و جاء من اقصی المدینه رجل یسعی قال یا قوم اتبعوا المرسلین. و کلام نبوی که فرمود انا مدینه العلم و علیّ بابها. از این کلام نتیجه می گیریم که فهم کلام خدا به سادگی ممکن نیست  و ما نباید آن را با سخن ساده مردم عادی خلط نماییم. از نظر ادبیات عامه مرد یعنی جنس مرد در مقابل زن  اما از منظر خدا و اولیاء مرد یعنی انسان الهی و مرد خدا. پس مفسر باید با ادبیات خدا و معصومین آشنا باشد سپس تفسیر نماید.