امام منتظر

در آیه شریفه ای در قرآن آمده: فانتظروا انی معکم من المنتظرین. منتظر باشید من با شما جزء منتظرین هستم. بزرگی می فرمود انتظار به معنای تشویش خاطر و چشم براهی نیست بلکه انتظار به معنای اصلی کلمه یعنی به نظره نشستن و نظر کرده به یک حقیقت است. آنهم نظری که ناظر تمام حواس ظاهری و باطنی خود را در این نگاه صرف نماید. حافظ نیز نظر را به نگریستن معنا کرده آنجا که می گوید:  

چشمم آن دم که ز شوق تو نهد سر به لحد

تا دم صبح قیامت نگران خواهد بود

این نگرانی به معنای اصلی کلمه یعنی دیدن و نظر است نه به معنای اصطلاحی یعنی تشویش خاطر و اضطراب.

امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف منظور نظر خدا و اهل معناست. معنای آیه فوق چنین است که خدا می فرماید نگاه کنید من نیز با شما به امام زمان یا انسان کامل می نگرم. وگرنه برای خدا چشم براهی بی معناست. پس معنای واقعی منتظر یعنی کسی که تمام قوای ظاهری و باطنی خود را صرف توجه و نگاه به آن حقیقت دارد. منتظر کسی نیست که صبر می کند تا امامش روزی ظهور کند. او امامش را در قلب خود و در خیال خود همواره مشاهده می کند. با او سخن می گوید و از او می شنود. امامش برای او ظهور کرده است. چون او همه چیز خود را فدای آن حضرت کرده است. به خلاف عامه که نه تنها چیزی را فدای دوست نمی کنند بلکه می خواهند تا امام زمان ظهور کند تا دنیای مرفه تری داشته باشند! ایشان خود را فریب می دهند و منتظر امام نیستند و فردا که حضرتش ظهور کند با او مقابله خواهند نمود و سخن و راه او را نخواهند پذیرفت. پس ای دوست اگر حاضری در راه او از همه چیزهای دنیوی و اخروی بگذری عجل علی ظهورک گوی و گرنه ظهور او برای اهل دنیا جز خسران نخواهد بود و لا یزید الظالمین الا خساراً.