دعای رجبیه

یکی از ادعیه ماه رجب دعایی است که توسط یکی از نواب خاص امام زمان علیه السلام  از حضرتش نقل گردیده است. اللهم انی اسالک بعانی جمیع ما یدعوک به ولاه امرک .... این دعا در وصف اولیاء حق است. یک سرّ مهمی در این دعا وجود دارد و آن ظهور ولایت کلیه و مطلقه در اولیاء جزء است. از این رو اولیاء را به صورت جمع ذکر می کند نه مفرد. به عبارت دیگر اولیای جزء، کارگزاران ولی مطلق هستند. به نظر می رسد هر جا اولیاء به شکل جمع ذکر می شود منظور اولیای جزء باشند و منظور مقام خاص ولی مطلق نباشد. حتی زمانی که ولی مطلق از صیغه جمع استفاده می نماید، مقام متنزل ایشان است... 

فبهم ملات سمائک و ارضک حتی ظهر ان لا اله الا انت به اولیاء خدا آسمانها و زمین پر شده است. به همین رو از نظر اهل بینش همه عالم ظهور ایشان و عزیز  است. عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست. یا باطناً فی ظهوره و ظاهراً فی بطونه و مکنونه ای کسی که در ظهورت در باطنی و در بطون خود ظاهری. اوست که هم ظاهر است و هم باطن. یعنی همه هستی ظهور اویند و غیر او کسی نیست. یا هو یا من لا هو الا هو. غیرتش غیر در جهان نگذاشت / لاجرم عین جمله اشیاء شد. نکات دیگری در این دعای شریف وجود دارد مثل اسم اعظم که در مطالب قبلی بحث شده است.