رایحه در حدیث کساء

شامه و بویایی یکی از حواس اصلی انسان است. مکاشفات اهل کشف اغلب از یکی از حواس پنچگانه ظاهر می شود. از این بین بویایی به جهت برد زیادتری که نسبت به بینایی یا شنوایی دارد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در برخی روایات آمده که بوی خوش بهشت از مسافت هزار ساله به مشام می‌رسد؛ ولی ستم کننده به والدین و قطع رحم آن را نمی‌یابند. 

 و یا جناب یعقوب پس سالها هجران و پختگی در عشق یوسف، گفت انی لاجد ریح یوسف. در حالی که یوسف در مصر و پدر در کنعان ولی قدرت عشق بو را ازمسافتی که نه دیده می بیند و نه گوش صدایش را می شنود؛ در می یابد. یا رسول اکرم فرمود که انی اشم رائحه الرحمن من قبل الیمن. پیامبر بوی رحمن را از طرف یمن می شنید و هنگامی که سوال شد فرمودند که بوی اویس را می شنوم. چون اویس چنان در نبی محو بود که در جنگ احد وقتی دندان پیامبر شکست همان موقع دندان اویس در یمن شکست و افتاد. نکته مهم این است که بوی محبوب را محب و بوی محب را محبوب می شناسد و استشمام می کند. دیگران هرگز این رایحه را نمی فهمند. در برخی روایات ذکر شده که بسیاری از اهل معنا بوی سیب را در حرم حسینی علیه السلام در می یابند.   

یکی از محورهای مهم  حدیث شریف کساء، بحث استشمام رایحه ای شبیه رایحه رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم است. حضرت علی و حسنین علیهم السلام فرمودند که ما رایحه ای شبیه رایحه رسول الله را می شنویم نه رایحه خود رسول خدا را. بی شک ایشان بو و رایحه پیامبر را می شناختند. اما در آن روز رایحه جدیدی را استشمام می نمودند که قبلاً نشنیده بودند و شبیه بوی پیامبر بود. یکی از بزرگان می فرمود که این رایحه، رایحه نطفه حضرت زینب سلام الله علیها بود که از غیب به این عالم آمده بود. اسرار و رموز دیگری در این حدیث شریف وجود دارد که برای اهل آن روشن است و خدا توفیق فهم آنها را به ما بدهد. انشاء الله

نسیمی کز بن آن کاکل آید       مرا خوشتر ز بوی سنبل آید

چو شب گیرم خیالش را در آغوش     سحر از بسترم بوی گل آید.